လူတခ်ိဳ့ ကိုယ့္ဘ၀ကိုမေခၚပဲေရာက္လာတယ္...
လူတခ်ိဳ့ ကိုယ့္ဘ၀ထဲကေနမႏွင္ပဲထြက္သြားတယ္...
နွဳတ္ဆက္ခ်ိန္ရလိုက္တဲ့သူေတြရိွတယ္...
နွဳတ္ဆက္ခ်ိန္မရလိုက္တဲ့သူေတြရိွတယ္..တေန ့ေတာ့ ၿပန္ေတြ ့အုန္းမွာေပါ့လို့ဆိုၿပီး ခြဲခြာရဖူးတဲ့သူေတြရိွတယ္...
ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ ၿပန္မေတြ ့ရေတာ့ပဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့သူေတြ၇ိွတယ္...
မတည္ၿမဲၿခင္းသေဘာတရားေတြကို စာအုပ္ေတြထဲမွာဖတ္ဖူးပါတယ္..
ဒါေပမဲ့ ဒီေလာက္နီးနီကပ္ကပ္ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ၾကီးဆိုေတာ့ အရမ္းကို တုန္လွဳပ္မိတယ္..
ငါ့အလွည့္ဘယ္ေတာ့လဲ...
ငါဘာေတြ လုပ္ခဲ့လဲ...
ငါဘာေတြ ၿပင္ဆင္ၿပီးၿပီလဲ...
ဘယ္အခ်ိန္မွာမသိတဲ့အခ်ိန္ကာလတခုၾကားထဲမွာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ တေပြ့တပိုက္နဲ့...
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ တသီတတန္းၾကီးနဲ့.... ေနာက္ေတာ့ ဘယ္ေရာက္ၿပီး ဘာေတြ ဆက္ၿဖစ္မွာလဲ...
စိတ္နဲ့လူနဲ့လဲ မကပ္ေတာ့ဘူး... ပံုမွန္လည္ပတ္ဖို့ေတာင္ အားယူေနရတဲ့အၿဖစ္...
အခ်ိန္ကာလတခုေရာက္ရင္ေတာ့ အရင္လိုေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဆက္ၿပီးခရီးဆက္ေနၿဖစ္အုန္းမွာပါ...။
Thursday, August 26, 2010
ရွင္ကြဲကြဲၿခင္းႏွင့္ ေသကြဲကြဲၿခင္း
Subscribe to:
Posts (Atom)
